Sawi

ilang araw na siyang hindi nagpaparamdam. kahit text, kahit online siya sa fb eh hindi man lang siya nag-me message sakin.

akala ko pa naman siya na.

kagaya niya, hindi na rin nagpaparamdam si Mar. pinag-usapan na siguro nila ako, pinag-awayan at napagkasunduang iwanan. takte. ako na ang masama, ako na ang ahas, ako na ang flirt, ako na ang mang-aagaw.

masama bang magmahal. masama bang humiling na mahalin din paminsan-minsan kahit na pakonti-konti?

pagkalog-in ko sa fb. me sumulpot na groupchat. andun silang magkakaibigan, sina Marko, Jethro at Jester. may nagsali sakin sa chatroom. malamang si Marko. biglang me message si Jester.

“kala ko ba tayo-tayo lang? bakit me (insert name ni Echoserang Frog)?” ang message ni Jester.

“hindi ko alam gago!” ang wika ni Marko.

“hindi rin ako malamang, hindi naman naka-add sakin yun eh!” ang sagot ni Jethro.

“kasama pa si (insert name ni Echoserang Frog), e di basa lahat ng napag-usapan naten!” ang wika ni Jester.

nasaktan nako. nagmessage ako.

“as if i’d like to be in this chatroom, someone might have added me for a purpose, ciao!” ang message ko saka ko inunfriend si Jester.

dedma na. im broken. pero hindi todo. mula ngayon hindi na ako basta-basta maiinlove sa kung sinu-sino lang. para tuloy na budul-budol gang ang puso ko. kasama na ang pagkatao ko.